Χωρίς συμβιβασμούς για την εξουσία

Αγαπητέ φίλε Βαγγέλη,
Μια και πριν λίγες μέρες, βλέποντάς με προβληματισμένο, είχες την καλοσύνη να με ρωτήσεις πως πάνε τα εκλογικά (ήταν γνωστό ότι γίνονταν συζητήσεις για ένταξή μου στο συνδυασμό Σουσούδη), αισθάνομαι την ανάγκη να γνωστοποιήσω μέσα από το ιδιαίτερα ενημερωτικό, χρήσιμο και φιλόξενο blog σου και για όποιους φίλους και συμπολίτες μπορεί αυτό να έχει ενδιαφέρον, τα εξής:


Προσωπικά έχω μείνει στην εποχή, που στο Δήμο δεν υπήρχε συμπολίτευση και αντιπολίτευση, αλλά πλειοψηφία και μειοψηφία. Στην εποχή, που τα μέλη του δεν πήγαιναν στο Δημοτικό Συμβούλιο έχοντας από πριν υποστεί πλύση εγκεφάλου και «μπετοναριστεί» στην άποψη, που κάποιος από την παράταξή τους θεωρεί αλάνθαστη και έτσι τους απαγορεύεται να δεχθούν απόψεις της άλλης πλευράς. Στην εποχή, που τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού τελείωνε η συνεδρίαση, πήγαιναν για κρασάκι μαζί και συνέχιζαν σε ιδιαίτερα πολιτισμένο επίπεδο το διάλογο κρατώντας την ανθρώπινη  σχέση τους αλώβητη.
Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα προγράμματα των συνδυασμών τα κάνουν τα ίδια τα μέλη του συνδυασμού μέσα από συζητήσεις, διαφωνίες, προβληματισμό και δεν τα εκπονούν κάποιοι επικοινωνιολόγοι, ή όπως αλλιώς λέγονται οι «εμπνευσμένοι» που φέρνουν έτοιμο το υλικό και που το συζήτησαν (αν έγινε κι’ αυτό),  μόνο με τον υποψήφιο δήμαρχο. Άλλωστε τον κάθε υποψήφιο δήμαρχο, αν λειτουργούν στο τοπικό έστω επίπεδο οι δημοκρατικοί θεσμοί, πρέπει να τον ελέγχουν οι μετέχοντες στο συνδυασμό και όχι να τον περιτριγυρίζουν σαν απλοί χειροκροτητές, που τον λιβανίζουν προκειμένου να τους διορίσει σε κάποια από τις μισθοδοτούμενες θέσεις. Αυτές τις καταστάσεις τις ζήσαμε στο Δήμο Άνδρου τα τελευταία (αρκετά δυστυχώς) χρόνια και είδαμε που καταντήσαμε. Όποιος δεν το έχει διαπιστώσει πρόβλημά του.
Είμαι αμετακίνητος στο να είναι σημαντικά περιορισμένες (στα απολύτως απαραίτητα) οι εκλογικές δαπάνες και αυτές να τις καλύπτουν αποκλειστικά τα μέλη και εμφανείς φίλοι του συνδυασμού. Αυτό άλλωστε προβλέπεται ρητά από το νόμο (για να μην εμφανισθεί κανένας εξυπνάκιας να το επισημάνει). Μου είναι αδιανόητο να γίνονται δεκτοί χρηματοδότες, που τα δίνουν και από εδώ και από εκεί, ώστε να είναι σίγουροι, ότι δεν θα ενοχληθούν από όποιον και αν εκλεγεί. Αν πραγματικά θέλεις να διοικήσεις και να προσφέρεις, είναι υποχρεωτικό να συγκρουσθείς. Δεν είναι δυνατόν να είσαι καλός με όλους! Οι απόψεις και θέσεις των συνδυασμών πρέπει να είναι ξεκάθαρες και γνωστές στους δημότες από πριν. Η φιλοσοφία που έχει διαμορφωθεί και που δυστυχώς έχει σε όλους επικρατήσει είναι: «Γιούργια στην εξουσία και μετά θα τα βρούμε, αφού μοιράσουμε και τα οφίτσια». Και αν βέβαια πας με αυτή την άποψη να κερδίσεις την εξουσία, το πρώτο που θα σε ενδιαφέρει είναι να μην τη χάσεις. Άρα να μην κάνεις τίποτα που θα σε κάνει δυσάρεστο, προκειμένου απλώς να ξαναεκλεγείς. Αυτό είναι απαράδεκτο! Επομένως οι πάσης μορφής εξουσιολάγνοι και οι περί αυτούς, δεν με ενδιαφέρουν και απορρίπτονται εκ προοιμίου.
Πίστεψα ότι γεννιέται μια ελπίδα, τουλάχιστον για τις τοπικές κοινωνίες και τη διαδικασία των δημοτικών εκλογών, όταν πριν από καιρό συζητήθηκε ότι επίκειται (;) η κατάθεση νομοσχεδίου, με το οποίο η εκλογή των δημοτικών συμβούλων θα γινόταν από χωριστό ψηφοδέλτιο, που θα περιείχε μόνο τους υποψηφίους συμβούλους. Σκέφθηκα ότι κάτι αλλάζει σ’ αυτή την πατρίδα. Πρέπει να ξεκινήσεις από το μικρότερο κύτταρο, δηλαδή τους δήμους, για να αλλάξεις όλη τη χώρα και το χρεωκοπημένο σύστημα. Δυστυχώς η προσπάθεια έμεινε ατελέσφορη. Κι’ έτσι για να αναμιχθείς στα κοινά του τόπου σου, πρέπει ακόμα να σε εγκρίνει ο επικεφαλής υποψήφιος και οι χρηματοδότες του, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να τεθείς στην κρίση του λαού σαν ανεξάρτητος υποψήφιος, δηλαδή «στα ίσια και παληκαρίσια». Πρέπει δυστυχώς να δεχτείς τις ζυμώσεις, που γίνονται κατά την κατάρτιση των συνδυασμών και που σκοπό (κατά την άποψή μου) έχουν όχι να μετάσχουν σ’ αυτούς οι καλλίτεροι, αλλά βάσει των δημιουργουμένων εσωτερικών συσχετισμών και τοπικών υποψηφιοτήτων, να εξασφαλίσουν την πρωτιά και την εκλογή τους τα πρωτοπαλλήκαρα και οι κουμανταδόροι.
Αν δεν είσαι διατεθειμένος να δεχθείς τέτοιους συμβιβασμούς, πρέπει να αποχωρείς εγκαίρως. Γιατί οι συγκρούσεις, εκτός του ότι προκαλούν μεγάλες ζημιές στους εμπλεκόμενους, ωφελούν κυρίως τους παρατηρητές, οι οποίοι όλο και προσπαθούν να τσιμπήσουν κάποιο από τα υπολείμματα.
Στην προκειμένη λοιπόν περίπτωση, αφού δηλώσω, ότι δεν μετέχω στις εκλογές, αφού επισημάνω ότι (ανεξάρτητα από τη δική μου στάση, η οποία δεν είναι ανάγκη να γίνεται κατανοητή και από όλους), στο συνδυασμό Σουσούδη υπάρχουν και άτομα, που αξίζει να τα στηρίξει και να τα ψηφίσει κανείς και που είμαι βέβαιος, ότι θα σταθούν κριτικά και όχι σαν χειροκροτητές, ως συμμετέχοντες στο δημοτικό συμβούλιο, όπως κριτικά στάθηκαν και κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα συμμετοχής τους, μη διστάζοντας ακόμα και να αποχωρήσουν καταγγέλλοντας τη μεθόδευση και τη συναλλαγή, θα ήθελα να σημειώσω, ότι η τύχη μας ως Ανδριωτών βρίσκεται στα χέρια μας και στο μυαλό μας, αλλά σε κάθε περίπτωση και για όλους κρατήστε μικρό καλάθι, όσον αφορά το αύριο και μεθαύριο του Δήμου μας.
Εμείς, δηλαδή οι όποιοι φίλοι μου απομείνουν μετά την παρούσα και εγώ, αν ο Μεγαλοδύναμος το θελήσει και αν ψηφισθεί νόμος, που θα απελευθερώσει τις δημοτικές εκλογές, ίσως τα πούμε και στις κάλπες την επόμενη φορά.
Μέχρι τότε να είσθε καλά και να παραμείνετε ψύχραιμοι.
                                       Βασίλης Πομόνης