Και σήμερα Τετάρτη 6 Νοεμβρίου η "Η Μηχανή της Χαράς"

Η μηχανή της χαράς

Σάββατο 2 και Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013, Δημοτικό Θέατρο Άνδρου, 8:30μμ

Στην έρευνα που έκανε η συγγραφική ομάδα για το σενάριο ανακάλυψε εκτός από την ιστορία του δονητή και τη σκανδαλώδη ιστορία πίσω από το θέμα της υστερίας.

Ήδη από την αρχαία Ελλάδα, οι γιατροί πρότειναν πυελικό μασάζ, ακόμα και γάμο, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η ιστορία έχει καταγράψει την ιππασία (16ος αιώνας) και τα μπάνια (18ος αιώνας) ως μέθοδο αντιμετώπισης της διαδεδομένης νόσου.

 Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι ποτέ δεν συνδέθηκε κάποια θεραπεία ή το ίδιο το πρόβλημα με τη σεξουαλική ικανοποίηση των γυναικών.
Δυσκολευόμαστε βέβαια να πιστέψουμε ότι οι γυναίκες ασθενείς δεν είχαν αντιληφθεί τι συνέβαινε ακριβώς. Αυτή η μονοσήμαντη αντιμετώπιση του γυναικείου ψυχισμού, πάντως, κράτησε για χιλιετίες. Το 1866 μάλιστα ο άγγλος γιατρός Isaac Baker-Brown πρότεινε ως εναλλακτική του μασάζ την κλειτοριδεκτομή που ευτυχώς δεν έγινε δεκτή. Παραμένει άγνωστο βέβαια σε πόσες γυναίκες είχε πειραματιστεί ο συγκεκριμένος γιατρός.

Με το γνωστό του δοκίμιο για την υστερία (1895), ο Sigmund Freud ήταν ο πρώτος που όρισε την υστερία ως πνευματική διαταραχή. Το 1908 οι μάλλον κίτρινοι The London Times σχολιάζουν ότι οι σουφραζέτες που επιμένουν για το δικαίωμα τους στη ψήφο «υποφέρουν από υστερία». Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1952 για να αποφανθεί επιτέλους το Αμερικανικό Ψυχιατρικό Ινστιτούτο ότι η υστερία δεν είναι ασθένεια.

 Αλαμπάμα, Τζώρτζια, Ιντιάνα, Λουιζιάνα, Μασαχουσέτη, Μισισιπής, Τέξας και Βιρτζίνια είναι οι πολιτείες όπου η χρήση του δονητή δεν επιτρέπεται.

Στην αρχή της ταινίας ο πρωταγωνιστής απολύεται, γιατί επιμένει στη σημασία της απολύμανσης και στον κίνδυνο των μικροβίων. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται η θεωρία για την ύπαρξη των μικροβίων δεν ήταν αποδεκτή στη βικτωριανή εποχή. Ο γιατρός που μίλησε πρώτος για το πόσο σημαντικό είναι να πλένουν οι γιατροί τα χέρια τους, όχι μόνο δεν εισακούστηκε, αλλά χλευάστηκε. Ονομαζόταν Ignaz Philip Semmelweiss, έζησε κι έδρασε τον 19ο αιώνα και υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την κατάληξη του. Ο Kurt Vonnegut έχει αφιερώσει ένα συγκινητικό κείμενο στον αφανή ήρωα στο βιβλίο του «Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα».

Εκτός από την εφεύρεση του δονητή, η βικτωριανή εποχή έχει παρουσιάσει και άλλες καινοτομίες: το σίδερο σε οικιακή συσκευή, τις δημόσιες τουαλέτες με καζανάκι, την παστερίωση των τροφίμων, τη γραφομηχανή, το τηλέφωνο, τον φωνογράφο και φυσικά τον ηλεκτρικό λαμπτήρα.

 Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων η σκηνοθέτρια αποφάσισε να κάνει κάτι δραστικό για να σπάσει ο πάγος και χάρισε ένα δώρο έκπληξη σε όλο το συνεργείο και στους ηθοποιούς. Έτσι, βρέθηκαν όλοι με ένα δονητή και, υποθέτουμε, ένα πονηρό χαμόγελο.