Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Έφυγε ο δάσκαλος μας Ηλίας Ρουμάνης

Απο χθες το μεσημερι, Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013,  η ψυχή του πιο αγαπητού  καθηγητή που είχαμε στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο Άνδρου, του Ηλία Ρουμάνη,  αγναντεύει από ψηλά, την αγαπημένη του Άνδρο και όλους τους μαθητές που  ευτύχησαν να τον έχουν δάσκαλο.
Η κηδεία θα γίνει το Σαββατο 23 Νοεμβρίου 11 η ώρα το πρωΐ στο κοιμητήριο του  Βύρωνα.



πίσω από την φιλαρμονική το 1970 ( φωτ. Σωκράτης Μπαζάκης)

στο Εμπειρίκειο γυμναστήριο το 1968 ( φωτ  Μαρία Βενετίκη 

27-5-1964 στα σκαλιά της Θεοσκέπαστης με τα παιδιά του κατηχητικού (φωτογραφία : Μοσχούλα Κανάκη




19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΘΗ ΨΥΧΗ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΙΑ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ. Γ.ΖΑΝΝΑΚΗΣ.

Ανώνυμος είπε...

Καλο ταξιδι Δασκαλε.

Ειρηνη Μπρατη Μαναλη

καψοραχη είπε...

αν και τον εζησα πολυ λιγο τον θεωρω τον πιο γλυκο ανθρωπο που ειχα ως δασκαλο ποτε!!απο τους δασκαλους που αγγιζουν τις παιδικες ψυχες ομορφα...καλο ταξιδι δασκαλε...

Ανώνυμος είπε...

Θα σε θυμόμαστε πάντα

Ι.Ε.Στεφάνου

eirini vlastari είπε...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ-ΗΡΩΑ ΣΤΙΣ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ. ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΙΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ.ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΠΟΡΟΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΨΕ ΕΔΩΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΑΤΟΜΑ!!!ΗΤΑΝ ΤΥΧΕΡΟΣ ΠΟΥ ΝΕ ΖΩΗ ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ ΑΝΔΡΙΩΤΕΣ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΑΝ

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι Ανδριώτισσα, δυστυχώς, αλλά τον καθηγητή Ηλία Ρουμάνη, που οι μαθητές του τόσο πολύ αγάπησαν, είχα την τιμή να τον ζήσω σαν συγγενής και με υπερηφάνεια σας λέγω πως είμαι ανηψιά του. Αυτός λοιπόν ο τόσο ήπιων τόνων άνθρωπος, υπήρξε ιδιαίτερα συναισθηματικός και συμπονετικός. Μέλημά του πάντοτε ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει, να συντρέξει, να δώσει το "παρόν" της αγάπης του. Πάντοτε αθόρυβος, πάντοτε άκακος, ήταν η αγαθή ψυχή που έζησε προσφέροντας ακόμα και όταν η προσφορά του απαιτούσε τη θυσία του "εγώ" του, ακόμα και όταν η προσωπική του ευτυχία έμπαινε στο "θυσιαστήριο" των οικογενειακών και των κοινωνικών υποχρεώσεων, γενικότερα. Σίγουρα τα πιο ευτυχισμένα του χρόνια ήταν εκείνα που κοντά στους αγαπημένους του μαθητές μπόρεσε να αποκαλύψει τον πλούτο των συναισθημάτων του, την ποιότητα των ιδανικών του, το ήθος του.
Θείε Ηλία, ώρα σου καλή... Καλή Ανάσταση ψυχούλα μου.
Η ανηψιά σου
Μαρία Χουρμέντη - Βαβανού

Unknown είπε...

Καλό ταξίδι δάσκαλε, σε ευχαριστώ που προσπαθησες σε όλους όσους πέρασες ως δάσκαλος απο δίπλα μας να μας διδάξεις την αγάπη και το καλό. Έτσι καλός και πράος ήσουν και εσυ στο πέρασμα απο αυτή τη ζωή αλλά έχεις αφήσεις το "σημάδι σου" στην ψυχή μας με το μεγαλείο της απλότητας που σε διέκρινε. Ελαφρυ να είναι το χώμα που θα σε σκεπάσει αγαπημένε μας δάσκαλε.

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΨΑΡΟΥΛΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ϊκαλο ταξίδι δάσκαλε .ο δάσκαλος που διάλεξε να διδάξει ΟΛΛΑ Άφτα τα χρόνια τα παιδια του νησιού μας .ΚΑΛΟ ΤΑΞΊΔΙ και τα θερμα σηλιπιτηρια μας στην οικογενια του θΖ ny

Γ. ΞΑΝΘΟΣ είπε...

Aθόρυβος, αγαπητός, προσηνής, παιδαγωγός. Καλό του ταξίδι.

ΑΝΤΩΝΙΑ ΝΤΕΡΔΗΜΑ είπε...

Αγαπημένε δάσκαλε καλό ταξίδι στην γειτονιά των αγγέλων αν και εσύ ήσουν ένας επίγειος άγγελος.Πάντα καλός και χαμογελαστός με όλο τον κόσμο και ειδικά με τους μαθητές σου.Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου δίδαξες.Καλό κατευόδιο και ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Unknown είπε...

Είχα την τύχη να τον έχω δάσκαλο στην Άνδρο όπου τα απλά λόγια του αλλά και οι γεμάτες ευγένεια και καλοσύνη πράξεις του με εντυπωσίαζαν.
Μετά από χρόνια τον συναντώ και πάλι στην Σύρο στην Δνση Μέσης Εκπαίδευσης. Οικογενειακός μας φίλος πλέον , σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του, μας εκμυστηρεύεται πόσο του στοίχιζε η απομάκρυνσή του από το άμεσο εκπαιδευτικό έργο η διδασκαλία και η επαφή με τα παιδιά.
Αργότερα στον Υμηττό στην Αθήνα.
Γνώριζα πως θα τον βρω πάντα στην ίδια θέση εκκλησιαζόμενο στην Αγία Φωτεινή, ανταποδίδοντάς του περίσσια την καλοσύνη και την αγάπη που κάποτε μου φύτεψε στην ψυχή.
Αιωνία σου η μνήμη δάσκαλε
Μιχαήλ Εμμ. Παπαμακάριος

Ανώνυμος είπε...

Σεβαστέ Δάσκαλε, σε αποχαιρετώ με τον Ύμνο της Αγάπης που ειλικρινά είναι ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ και σε εμάς Εσύ τον δίδαξες.............

"Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη."

Πηγή
Αποστόλου Παύλου: Α' Επιστολή προς Κορινθίους, (ιβ´ 27 - ιγ´ 13).

Eva_thom@hotmail.com είπε...

¨Ενας αγαπητός συνάδελφος.¨Ηταν πάντα κοντά στους νέους συναδέλφους,έτοιμος να τους βοηθήσει και να τους καθοδηγήσει στο δύσκολο έργο τους.
¨Ηταν ο ίδιος γεμάτος αγάπη για τα παιδιά,και πάντα κοντά στα προβλήματα τους με τον τρόπο του.
Αν και πολλές φορές διαφωνούσαμε ήταν γλυκός και αληθινός.Αφιέρωσε όλη του ζωή, με ήθος, σε γενιές παιδιών που θα τον θυμούνται με θαυμασμό και αγάπη.Καλό ταξίδι!

Ανώνυμος είπε...

Καλο σου ταξιδι δασκαλε, ειμασταν τυχεροι οσοι σε ειχαμε καθηγητη στο λυκειο και στο κατηχητικο! Αιωνια σου η μνημη και ας ειναι ελαφρυ το χωμα που θα σε σκεπασει1 Συλληπητηρια στους συγγενεις και να ζησουμε ολοι να τον θυμομαστε!!

Andriana είπε...

Είχε μετατρέψει το "εγώ" σε "εμείς" ή πιο σωστά σε "εσείς", αλλά τόσο σιωπηλά που, ένοιωθες ότι είχε καταφέρει να προστατέψει την προσωπικότητα από το λάθος της περηφάνιας. Νομίζω ότι είναι περιττό, να του ευχηθούμε εμείς οι "λίγοι" καλό Παράδεισο. Τον έχει...
Ανδριάνα Ρεμούνδου Λεβαντή

Ανώνυμος είπε...

Αραγε, αναρωτιεμαι θεε μου,ειναι πολυ να πιστευω, οτι ολα αυτα τα λογια αγαπης που εκφραζετε στην σελιδα αυτη, τα νοιωθει η ψυχη του αδελφου μου Ηλια ;Σας ευχαριστω θερμα και εκ μερους των αδελφων και ανηψιων του.Φιλοθεη Πολεμη Ρουμανη.

dimitris είπε...

ton daskalo den ton ksero, ala blepo tin AGAPI pou exete olisas yia afton ton daskalo BRABO SAS.

MIA SELIDA ME agape.

toso polu agapise o theos ton kosmo oste paredose ston thanato to monogeni tou yio,yiana mi xathi opoios pistuei se afton alla na exei zwh aiwnia

KATA IOANNHN 3-16

Ανώνυμος είπε...

Τον θυμάμαι να μας κάνει κατηχητικό, κάτω από την εκκλησία της Θεοσκέπαστης. Κάθε Κυριακή μετά τον Εκκλησιασμό...Και πάντα μας φίλευε με παιδικές λιχουδιές εις ανταπόδωση των σωστών απαντήσεων...Τον θυμάμαι στο Λύκειο πια, Καθηγητή Θρησκευτικών, να κάνει τα στραβά μάτια στις αντιγραφές μας, και στα σκονάκια στα πρόχειρα διαγωνίσματα...Τον θυμάμαι επίσης μια φορά να μας ψάχνει στην καφετέρια του Μισέλ, μετά από κοπάνα, και εμείς να έχουμε κρυφτεί στις τουαλέτες...Μα πάνω από όλα τον θυμάμαι ως τον πιο καλοσυνάτο άνθρωπο και καθοδηγητή.
ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα μου έμαθες!

Μπληζιώτου Αγγελική είπε...

Εγώ που είχα την τύχη να τον έχω καθηγητή και αργότερα συνάδελφο και Διευθυντή στο Λύκειο της ΑΝΔΡΟΥ,πάντα τον θαύμαζα για την μεγαλοψυχία του και για την αγάπη του προς το Σχολείο και την Παιδεία γενικότερα. Αργότερα τον θαυμάσαμε και για το βιβλίο του "Ο Τορπιλλισμός της Έλλης και το έπος του ΄40",τη μελέτη με τις πολλές πηγές. Θα θυμόμαστε πάντα τον καθηγητή που τόσο αγάπησε την ΑΝΔΡΟ. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.