Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Αλέξανδρου Μαβή: Η εντεινόμενη τραγωδία των κοινών, η περίπτωση της εκμίσθωσης των παραλιών






        Πέρασε σχεδόν μισός αιώνας από το πολυδιαβασμένο και συζητημένο κείμενο του Garrett Hardin "Η τραγωδία των κοινών" και, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα με καίριες βυθοσκοπήσεις της δυστυχώς απαράλλαχτης ανθρώπινης φύσης, τα ζητήματα που θέτει είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Το βασικό θέμα που επισημαίνει ο συγγραφέας είναι ότι ενεργώντας ο καθένας χωριστά για  ίδιον όφελος κατατρώει τους κοινούς πόρους. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που μεσολάβησαν και κυρίως αυτών που ακολούθησαν την ολοκληρωτική επικράτηση των κανόνων της αγοράς, τα κοινά έχουν υποστεί μια πρωτοφανή συρρίκνωση τόσο στην πραγματικότητα, όσο και στο φαντασιακό των περισσοτέρων των οποίων ο βίος καθορίζεται από μια συνεχή αναζήτηση ατομικής οικονομικής εξασφάλισης.

Το γεγονός ότι ακόμη και πόροι όπως το νερό ιδιωτικοποιόυνται δείχνει που οδηγεί αυτός ο φαύλος κύκλος, στο να μη μπορεί τίποτε να βρίσκεται εκτος της σφαίρας του χρήματος, κανείς μη κατέχων να μπορεί να ζήσει. Το να έχεις έχει γίνει πιο σημαντικό από το να είσαι. Η πραγματικότητα αυτή εκτός από τις κοινωνικές της διαστάσεις έχει πλέον καταστεί σαφές ότι δεν είναι βιώσιμη καθώς οι πόροι χωρις την προστασία που θα τους εξασφάλιζε η αίσθηση του ότι ανήκουν σε όλους, βαίνουν προς υποβάθμιση, εξάντληση ή καταστροφή. Οι μόνοι νόμοι που εφαρμόζονται στην πράξη είναι αυτοί που προστατεύουν την ιδιωτική περιουσία, η πραγματική ουσία αφήνεται στη μοίρα της. Ένα μικρό παράδειγμα αποτελεί η κραυγαλαία δυσαναλογία μεταξύ της αντιμετώπισης της απώλειας κάποιου αγοραίου αγαθού από τη μία και ενός δάσους ή ενός τοπίου ή μιας παραλίας από την άλλη, από την κοινή γνώμη αλλά δυστυχώς πολύ συχνά και από τη δικαιοσύνη.

         Οι παραλίες είναι ένας κατ εξοχήν κοινός πόρος όπως περιγράφεται στη διεθνή και εθνική νομοθεσία. Ας εξετάσουμε για παράδειγμα μια πρόσφατη εξέλιξη στα νησιά και αλλού που αφορά την εκμίσθωση τους . Οι παραλίες χαρακτηρίζονται από πολλές  ιδιαιτερότητες λόγω των οποίων είναι πόλος έλξης αλλά και επίσης τελούν υπό καθεστώς προστασίας. Αποτελούν δυναμικά συστήματα όπου συνήθως εκβάλλουν χείμαροι ή ποτάμια που μεταφέρουν φερτά υλικά προς τη θάλασσα. Τα υλικά αυτά αναπληρώνουν τη διάβρωση από τη θάλασσα διατηρώντας τις. Τις περισσότερες φορές βρίσκουμε αμμοθίνες και μικρούς υγρότοπους, σημαντικά και ευαίσθητα οικοσυστήματα που αποτελούν ενδιαιτήματα απειλούμενων ειδών. Η ανοικοδόμηση κοντα σε αυτές και η μετατροπή μέρους τους σε δρόμους ασκούν τεράστιες πιέσεις εντείνοντας τη διάβρωση, υποβαθμίζοντας τα οικοσυστήματα αλλά και την εικόνα τους στα μάτια μας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου η παραλία μειώνεται σε εύρος και αποκαλύπτονται βράχια που την καθιστούν λιγότερο ελκυστική έως ότου την εξαφανίσουν εντελώς έχουμε και στην Άνδρο (Γιάλια, Μπατσί).

         Σα να μην έφταναν όλα αυτά,τα τελευταία χρόνια παρατηρείται κατά κόρον και στην Άνδρο ολοένα περισσότερες παραλίες να κατακλύζονται από ξαπλώστρες, παράγκες, ομπρέλλες και τα συναφή. Η εξέλιξη αυτή ακολούθησε την εκχώρηση των αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση στους δήμους, οι οποίοι αναζητώντας διακαώς έσοδα προχώρησαν και συνεχίζουν να προχωρούν στις δικές τους εκποιήσεις. Η προστασία ενός κοινού αγαθού, ενος αγαθού που στην προκείμενη περίπτωση η ιδιαίτερη αξία του το καθιστά όχι απλώς εθνικό αλλά διεθνή πόρο, δη στις Κυκλάδες, όφειλε να ανέβει και όχι να κατέβει επίπεδο. Περισσότερο από έναν αιώνα πριν, στην Αμερική, ο John Muir που είχε πρωτοστατήσει στη δημιουργία του εθνικού πάρκου της Σιέρρα Νεβάδα έκανε έναν δεύτερο αγώνα ώστε διοικητικά να υπαχθεί στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και όχι στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Είχε επισημάνει από τότε ότι ο κίνδυνος εμπορευματοποίησης και διαπλοκής μέσω πελατειακών σχέσεων εντείνεται όταν οι αρμοδιότητες προστασίας πηγαίνουν προς τα κάτω. Το αποτέλεσμα στα καθ ημάς είναι να έχει προκύψει μια κακέκτυπη μυκονοποίηση, να μοιάζουν όλες οι παραλίες με κάτι άλλο από ότι είναι και να είναι ίδιες μεταξύ τους.  Αφήνοντας προς το παρόν κατά μέρος το κατα πόσο στέκει να είναι η μυκονοποίηση το πρότυπο στο Αιγαίο, θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω το επίθετο "κακέκτυπη".
Η Μύκονος έχοντας παραχωρήσει γη και ύδωρ (που μάλιστα δεν έχει) και με τεράστιο τίμημα σε περιβαλλοντικό και κοινωνικό επίπεδο έχει πετύχει τουλάχιστον μέχρι τώρα στον οικονομικό τομέα. Αυτό που πουλάει η Μύκονος έιναι ένα image, ένα προφίλ με ένα γκλαμουράτο εξώφυλλο που στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο κοινό με συγκεκριμένες προτιμήσεις και προτεραιότητες.
Το φαντασιακό των επισκεπτών της δεν αναζητά φύση και για αυτό το λόγο ανέχεται τις παράπλευρες απώλειες στο φυσικό περιβάλλον που συνεπάγεται αυτού του τύπου η ανάπτυξη. Όταν πάνω απ'όλα σε ενδιαφέρει τι φοράνε ή δε φοράνε οι άλλοι , τι θα βρεις στα μαγαζιά και η διεθνής κουζίνα η θάλασσα είναι μόνο το φόντο.

          Το να προσπαθεί λοιπόν κάθε τόπος να ορίσει την ταυτότητά του πανομοιοτύπως, μιμούμενος ξένα πρότυπα δημιουργεί κακέκτυπα που συνακόλουθα δεν πρόκειται να αποδόσουν ούτε καν οικονομικά. Αντιθέτως η εξέλιξη αυτή θα έχει και στον οικονομικό τομέα δυσμενείς επιπτώσεις για νησιά σα την Άνδρο.  Είναι κοινώς αποδεκτό ότι το συγκριτικό πλεονέκτημα του νησιού είναι η σχετικά καλή κατάσταση του φυσικού του περιβάλλοντος έτσι όπως αυτό συνδιαμορφώθηκε επί αιώνες με τα έργα του ανθρώπου πριν την εποχή της μπουλντόζας. Οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού με προεξέχοντα τον πεζοπορικό τουρισμό και τις αξιέπαινες προσπάθειες που γίνονται για την καλλιέργειά του δείχνουν πια ξεκάθαρα το δρόμο όσο αφορά το τουριστικό προφίλ της Άνδρου. Το νησί διαθέτει ποικιλία τοπίων, χρωμάτων και φύσης. Κάθε κίνηση που γίνεται που εξομοιώνει και ισοπεδώνει αυτές τις ιδιαιτερότητες αποτελεί υποβάθμιση. Μια ομάδα περιπατητών που φτάνει σε μια παραλία θεωρεί προσόν τη φυσική της κατάσταση και όχι το μπαρ...Για να μή μιλήσω για την ηχορύπανση. Το να βλέπεις ή όχι, το να ακούς ή όχι δεν είναι αντίστοιχες μεταξύ τους έννοιες που υπόκεινται σε υποκειμενική θεώρηση. Δεν μπορείς να μη βλέπεις και να μην ακούς αν δεν θέλεις, πρέπει είτε να φύγεις είτε να ανεχθείς κάτι που σου επιβάλλεται. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να προβάλλει τη δική του φαντασία σε ένα καμβά όπου πριν δεν έχει ζωγραφίσει, ή σε αυτή την περίπτωση σταμπάρει, κάποιος άλλος. Αυτό αναζητούν οι κάτοικοι των πόλεων που έρχονται σε μέρη σα την Άνδρο. Η τάση να τα κάνουμε όλα ίδια παρασύρει τώρα και τις παραλίες. Είναι επείγον να ανοίξει μια ευρεία συζήτηση για το θέμα αυτό ώστε να προκύψει μια ολιστική πολιτική που θα αποφασίσει το αν, το πόσες, το που και κυρίως το γιατί θέλουμε να εξελιχθούν έτσι οι παραλίες μας. Η συζήτηση αυτή έχει ήδη αρχίσει σε γειτονικά νησιά.
         Η φωτογραφία είναι από τη Νέα Μάκρη όπου αναζήτησα πρόσφατα κάποιες παιδικές αναμνήσεις και έμεινα έκπληκτος. Η πινακίδα γράφει "απαγορεύεται η κατανάλωση εξωτερικών προϊόντων εντος του καταστήματος".  Όλα ένα μαγαζάκι λοιπόν, αρκεί να είναι δικό μας και όχι άλλων ξένων,κακών και μεγάλων συμφερόντων...
         Ο λόγος που οδεύουμε σε αυτόν τον αυτοκαταστροφικό κατήφορο είναι λοιπόν γιατί νομίζουμε ότι προοδεύουμε αυξάνοντας προσωρινά τις οικονομικές μας δυνατότητες. Ένας τρόπος να το συνειδητοποιήσουμε είναι να δούμε την κρίση μέσα από την αλληγορική ιστορία του Χότζα με τη χύτρα όπου ο ήρωας δανείζεται επανειλημμένα τη χύτρα του γείτονα επιστρέφοντάς του κάθε φορά μαζί με τη χύτρα ένα κατσαρολάκι. Στην απορία του γείτονα ο Χότζας αντιτείνει ότι η χύτρα ήταν γκαστρωμένη και συνεπώς ο γείτονας δικαιούται ως ιδιοκτήτης τα γεννήματα. Ο γείτονας καθότι οφελούμενος αποδέχεται τον παραλογισμό μαζί με τα κατσαρολάκια. Μια των ημερών ο Χότζας άργησε να επιστρέψει τη χύτρα και στην απαίτηση του γείτονα απάντησε πως η χύτρα πέθανε. Ο γείτονας εξανέστη για να εισπράξει την αφοπλιστική απάντηση πως ότι γεννάει πεθαίνει... Ο παραλογισμός τώρα δεν τον συνέφερε αλλά δεν μπορούσε παρά να τον αποδεχτεί.
Όταν λοιπόν αποδεχόμαστε κάτι που δεν είναι σωστό σε εύρος κοινωνικό και βάθος χρονικό επειδή μας συμφέρει βραχυπρόθεσμα αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε το θάνατο της χύτρας όπως άλλωστε συμβαίνει παντού γύρω μας. Πολλά δε από αυτά που πεθαίνουν είναι αναντικατάστατα.

24 σχόλια:

Κωνσταντίνος / Μέσα Χωριό είπε...

Μακάρι το κείμενο σας να είναι η αρχή

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Μαβή το "απαγορεύεται η κατανάλωση εξωτερικών προϊόντων εντός καταστήματος έχει να κάνει με τους φορολογικούς ελέγχους. Αν εσείς φέρετε από το σπίτι σας συσκευασμένο χυμό, σνακ ή οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να πωληθεί από το κατάστημα, σε πιθανό φορολογικό έλεγχο ο καταστηματάρχης δεν θα μπορεί να αποδείξει ότι δεν σας το πούλησε χωρίς να κόψει απόδειξη. Κάθε παράβαση για μη έκδοση απόδειξης τιμωρείται με πρόστιμο 1000,00 ευρώ.

Konstantinos Stratis είπε...

Αλέξανδρε σου εκφράζω τα συγχαρητήριά μου για αυτό το άρθρο σου. Εχεις απόλυτα δίκιο. Διανύουμε τον αιώνα της εμπορευματοποίησης των πάντων, ακόμη και των αγαθών που έχει δώσει χάρισμα ο Θεός σε όλους τους ανθρώπους.
Αλίμονο, δεν είναι μακρυά η εποχή που ακόμη και ο αέρας που αναπνέουμε θα ιδιωτικοποιηθεί, και ίσως πληρώνουμε ακόμη και για τις αναπνοές μας!

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το σχόλιό σας, καθότι είναι εμπεριστατωμένο, τεκμηριωμένο, αληθινό και καθόλου αιρετικό.

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο θα είχε ρεαλισμό αν δούλευε ο δημοτικός τομέας και είχε άψογη τακτική στο θέμα καθαριότητας των παραλιών. Όπου υπάρχουν οργανωμένες παραλίες είναι και καθαρές. Δεν είδα στο Παραπόρτι δείγματα πολιτισμού, ούτε στα Γυάλια ούτε στον Νειμποριό από το Μονοπώλιο έως τον Τούρλο.. Αντιθέτως ούτε κάδοι απορριμμάτων υπάρχουν αλλά και ούτε ενώ βρισκόμαστε στην αρχή της τουριστικής σεζόν έχει καθαριστεί η παραλία. Κύριε Μαβή γιατί δεν κάνετε καμία δράση για τον καθαρισμό των παραλιών? Καλά τα φιλοσοφικά κείμενα αλλά επί του πρακτέου υπάρχει άπειρο...

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μεγαλοφώνως με το κείμενο.........................Δυστυχώς κάθε χρονο όλο και περισσότερες παραλίες και σε μεγαλύτερη έκταση παραδίνονται στην αισθητική της ομπρέλλας-ξαπλώστρας-beach bar και η Άνδρος ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν μπόρεσε να κάνει την διαφορά. Μήπως μακροπρόθεσμα το κέρδος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο (και για τους ίδιους τους επιχειρηματίες) ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;για παράδειγμα αναζητείστε την αισχρή εικόνα που έχει πια το κάποτε υπέροχο ΚΑΘΙΣΜΑ στην Λευκάδα και πείτε μου τις εντυπώσεις σας και κυρίως αν θα πηγαίνατε εκεί για διακοπές.....γιατί εγώ δεν θα ξαναπάω!

Αναστασία Σαπουνά είπε...

Σαν σχόλιο θα ήθελα να προσθέσω στο εξαιρετικό κείμενο του Αλέξανδρου Μαβή, το σημερινό θέμα των ΕΠΑΛ...
----------------------------------------------

Την Ελλάδα χαρακτηρίζει η ποικιλία του τοπίου και μία απέραντη φυσική ομορφιά, που συνυπάρχουν με τα διάσπαρτα ίχνη σπουδαίων πολιτισμών. Παράλληλα, ένα ήπιο κλίμα και η διαύγεια του φωτός αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά αυτά και καθιστούν τη χώρα μας μοναδική.
[...] Φαίνεται, όμως, ότι τον τόπο μας δεν τον αγαπούμε, αν και υμνούμε τις ομορφιές του και τονίζουμε τις πολλές
του χάρες. Μας αρέσουν «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα», ενώ η αλήθεια είναι άλλη και πληγώνει. Τον τόπο μας
τον θεωρούμε στρέμματα προς εκμετάλλευση, δάση προς οικοπεδοποίηση, ακρογιαλιές για ιδιωτικό όφελος. [...]
Υπάρχει μια σημαντική αλλοίωση του ελληνικού περιβάλλοντος, που συντελείται σιωπηλά, ύπουλα . Μόνος στόχος η
τουριστική ανάπτυξη, που σαν επιδημία απαξιώνει τις ωραίες γωνιές της πατρίδας και εξουθενώνει τοπία και ανθρώπους.
Βασική αιτία του φαινομένου υπήρξε η αλόγιστη επιδίωξη του αριθμού των τουριστών, σε βάρος της ποιότητάς τους. Έτσι, μοναδικά τοπία ενταφιάζονται στο μπετόν και παραδίδονται στην ευτέλεια και το κέρδος. Όσο για τους τουρίστες», λίγοι ενδιαφέρονται για την ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι μάζες μετακινούμενες, που ψάχνουν τον πλαστικό ήλιο και τη φτήνια, ενώ προσθέτουν το δικό τους άχρωμο βλέμμα στις ήδη άχρωμες τουριστικές περιοχές.
Όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση, οι ξένοι τουρίστες καλούνται να ζήσουν τον «μύθο της Ελλάδας». Η Ελλάδα,
Ωστόσο, ζει τον μύθο της. Μόνον που ο μύθος έχει ξεθωριάσει: το τουριστικό «εισόδημα» δεν ακολουθεί την ίδια αυξητική πορεία, η φθηνή μαζικότητα οδηγεί διαρκώς καινούργιες περιοχές στην απαξίωση. Τους καλοκαιρινούς μήνες επικρατεί η ασυδοσία και ο υπερπληθυσμός. Τον χειμώνα, αντίθετα, τα ίδια τοπία μοιάζουν βομβαρδισμένα, έρημα από ζωή και πραγματικές προοπτικές.
[...] Οι ευθύνες για την τουριστική υποβάθμιση της χώρας μπορούν να αποδοθούν στην πολιτική εξουσία, σε
συμφέροντα μεγάλα και μικρότερα, αλλά και σε όλους εμάς, παθητικούς αποδέκτες της κατάστασης.
[...] Υπάρχουν, όμως, και οι άλλοι, όσοι με επιμονή και αγάπη δίδουν συχνά άνισες μάχες για να κατακτήσουν μια σπιθαμή μνήμης, ένα μέτρο αξιοπρέπειας του τόπου: περιβαλλοντικές οργανώσεις και σωματεία πολιτιστικά, πολίτες μοναχικοί και εκπρόσωποι περιοχών που καταστρέφονται, διανοούμενοι, αλλά και δημόσιοι λειτουργοί, απλοί άνθρωποι, αλλά και ονόματα με κύρος. Όποια και αν είναι, όμως, η ταυτότητά τους, το γεγονός είναι ότι αυτοί πληθύνονται. Υπάρχει, λοιπόν, μια μικρή ελπίδα ότι ίσως κυριαρχήσουν κάποτε και επιδιώξουν την ανατροπή της
υπάρχουσας κατάστασης.

Γιώργος Γραμματικάκης, «Ένας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής», σελ. 187-193,
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης,
Ηράκλειο 2013
(Διασκευή)

Ανώνυμος είπε...

Τωρα θα βάλουν ΣΤΩ μενού κε φαγητά για τα σκοιλια και ξαπλώστρες ειμαστε η πρωτοπόροι σε ΑΦΤΩ οχι ΠΕΖΟΜΕ
ΘΖ ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Σωστό το σχόλιό σας, αλλά στη προκείμενη περιπτωση η πινακίδα " ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ", είναι τοποθετημενη κάτω από μια ομπρέλλα που απέχει 3 μέτρα από τη θάλασσα. Προφανώς αυτός που την τοποθέτησε θεωρεί κατάστημά του τη παραλία και συνεπώς υπάρχει το παράδοξιο να απαγορεύει κάποιον που θα καθήσει δίπλα στην ομπρέλλα να φέρει μαζί του "εξωτερικά προιόντα", δηλαδή αναψυκτικά, νερά, κλπ που δεν θα είναι από το κατάστημνα του με τη δική του απόδειξη.

Ανώνυμος είπε...

Σωστά τα γράφετε, για αυτό η Άνδρος δεν έχει τουριστική ανάπτυξη...και ούτε ποτέ θα έχει. Ποιος σας είπε ότι τουριστική ανάπτυξη και διατήρηση του φυσικού τοπίου δεν μπορούν να συνυπάρξουν? Αν τηρηθούν οι κανόνες και μπουν όροι και όρια με αποτέλεσμα να υπάρχει σεβασμός στο περιβάλλον όπως γίνεται σε οργανωμένες παραλίες του εξωτερικού δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Το πρόβλημα υπάρχει εκεί που ξεκινούν οι παρωπίδες...

Ανώνυμος είπε...

Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, τα κριτήρια για την απονομή της Γαλάζιας σημαίας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το κείμενο του Κου Μαβή. Για περισσότερα στοιχεία εδώ:
http://eepf.gr/el/blueflag/kritiria-programmatos
Παρακαλούνται όσοι υποστηρίζουν το κείμενο του Κου Μαβή και αφού διαβάσουν τα κριτήρια της ΕΕΠΦ, και αφού λάβουν υπόψιν τους την σημερινή κατάσταση των παραλιών της Άνδρου, να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους με αποδείξεις...

Ανώνυμος είπε...

Γνωστές και ενδιαφέρουσες οι απόψεις του κ. Μαβή. Όντως οι κατάσταση στις παραλίες της Άνδρου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απαράδεκτη. Αν όμως το τουριστικό μοντέλο που οραματίζεται είναι μεσήλικες περιπατητές που όλη μέρα γυρίζουν τα μονοπάτια, γευματίζουν inclusive και το βράδυ τρώνε ένα γιαούρτι και πάνε για ύπνο από τις 9 το βράδυ δεν νομίζω ότι βρίσκει σύμφωνη την συντριπτική μερίδα των Ανδριωτών. Δεν νομίζω ότι θέλει κανείς να γίνουμε Μύκονος (δεν μπορούμε άλλωστε) αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε ας πούμε Αμοργός,Μήλος, Νάξος η κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Ανώνυμος είπε...

φερε και το δικο σου το σκοιλακι

Ανώνυμος είπε...

Ακου να γινουμε σαν τις παραλιες του εξωτερικου!Ναι αλλα ξακουστες για την ομορφια τους δεν ειναι αυτες...αλλα οι Ελληνικες!!!η απλοτητα τους!εκει που αντι να βλεπεις ενα πληθος ανθρωπων για αμμο ,βλεπεις την αμμο ρε παιδια!κ οχι αυτη η ταμπελα ειναι ελεεινη!!Μου θυμιζει την ταμπελα που καποτε ειχαν βαλει στην πανω πλατεια "απαγορευεται το ποδοσφαιρο στην πλατεια".....

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά συμφωνώ με τις απόψεις του Αλέξανδρου. Προσωπικά ποτέ δεν πήγα σε "οργανωμένη" παραλία .
Το θέμα όμως είναι ότι πολλοί προτιμούν να πηγαίνουν για μπάνιο, να κάθονται σε ξαπλώστρες κάτω από ομπρέλες, να έχουν τραπεζάκι (κάθε κομμάτι κοστίζει περίπου 2 €), να πίνουν καφέ, να παίρνουν ποτά, να τρώνε πίτσες ακόμα και κανονικό φαγητό . Ακόμα και νέα παιδιά, για λόγους ανεξήγητους σε εμένα, αντί πχ τον Ορνό (υπάρχει και αυτή η παραλία) προτιμούν τις ξαπλώστρες με το beach bar. Οι τουριστικοί οδηγοί δίνουν πόντους σε ένα μέρος με "οργανωμένες" παραλίες.
Το θέμα λύνεται με ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ. Επιλέγει η κοινωνία δια του Δήμου ποιές παραλίες θα είναι "κοσμικές", ποιές θα είναι πιο ερημικές, σε ποιές δεν θα πάει δρόμος για να έχουν ένα χαρακτήρα πιο φυσιολατρικό και να μείνουν και να φαίνονται ερημικές κοκ. Έχουμε περίπου εξήντα παραλίες και χωράνε όλες οι προτιμήσεις. Αρκεί να είναι σχεδιασμένο τι θα προσφέρει κάθε παραλία. ΧΔΑ

Ανώνυμος είπε...

Οι καντίνες είναι σαν τα καταστήματα η έχουν τα ίδια λειτουργικά έξοδα? Η είναι μόνο για καλοκαιρινές επικερδής μπίζνες που παίρνουν ελάχιστοι άδειες όσοι έχουν μέσον ? Με τεράστια κέρδος.

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλε το φωνάζεις από μακριά ότι είσαι δημόσιος υπάλληλος και γράφεις ότι να' ναι !!!

Ανώνυμος είπε...

ΑΦΤΩ ειναι για Αθήνα Και και τα νησιά δεν εχουν ΠΡΟΒΛΙΜΑ μην σας πιανη ΑΝΧΩΣ αφτη που θέλουν βαβούρα ας πληροσουν πολα γραφουντε για το τιποτα ΘΖ GR

Ανώνυμος είπε...

Εάν ήταν δημόσιος υπάλληλος δεν θα ασχολούνταν καν διότι θα έτρεχε ο μμισθός κάποιος ταλαίπωρος επαγγελματίας θα είναι και μάλλον πολύ κοντά που ξέρει τι γίνεται κάθε καλοκαίρι με αυτα

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά δεν έχουν τα ίδια έξοδα οι καλοκαιρινές καντίνες που στήνονται στις παραλίες ενώ τα κέρδοι είναι τεράστια χωρίς να ρίξουν πολλά χρήματα σε κόστος και εξοδα ενώ το κόστος των μμαγαζιών και τα λειτουργικά έξοδα είναι τεράστια και ανησα

Ανώνυμος είπε...

Το ενοίκιο στον δήμο για την καντίνα, για τις ξαπλώστρες και για τις ομπρέλες, η ΔΕΗ, το νερό, η ασφάλεια του παλιού ΤΕΒΕ, ο λογιστής, η εφορία που παίρνει το 25% και τα έξοδα εγκατάστασης σε καμία περίπτωση δεν τα βγάζουν στην κουρεμένη σεζόν των 20 ημερών με κατά μέσο όρο 1 - 2 ευρώ καθαρό κέρδος ανά πελάτη. Με την σημερινή οικονομική κατάσταση, θα είναι θαύμα αν επιχείρηση καταφέρει και δεν μπει μέσα. Όσοι γράφουν για τεράστια κέρδη προφανώς ζουν σε άλλον πλανήτη!

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή κύριε γιατί μπαίνουν στο κόπο να ανοίξουν καντίνα;;για την ψυχή της γιαγιάς τους;;είτε βγάζουν ένα καλό κέρδος έστω και κλέβοντας την εφορία ,λιγουλάκι,όσο πατάει η γάτα.Ποιος θα τους κάνει έλεγχο;;εφορία δεν υπάρχει αν και τότε που υπήρχε.....πόσο μάλλον τώρα.Δεν το ξέρετε ότι υπάρχουν ΠΟΛΛΑ μαγαζιά στην Άνδρο που πρέπει να ΖΗΤΗΣΕΙΣ απόδειξη και ξινίζουν και την μούρη τους,αν δεν ζητήσεις όλα στην τσέπη και πιο πάνω γράφουν γα τον Δ.Υ που τρέχει ο μισθός τόσος μηνιαίως όσο κλέβουν κάποιοι ημερησίως την εφορία......

Ανώνυμος είπε...

μεγαλη οικονομα και φοροδιαφυγη σε ολα τα νησια ποσο μαλλον εαν δεν εχουν ελενχο

Ανώνυμος είπε...

Ενας στόχος στην τουριστική πολιτική του Δήμου Ανδρου θα ήταν η προσέλκυση του προσκυνηματικού τουρισμού, και του τουρισμού για υψηλά βαλάντια.

Ομως και για τα δυό τί υπάρχει ως υποδομή; Υπάρχει μήπως ασφαλές λιμάνι για τα κρουαζιερόπλοια που έρχονται αποκλειστικώς για την Ι.Μ. της Αγίας Μαρίνας κι επισκέπτονται και τα υπόλοιπα μοναστήρια ενώ τονώνουν την οικονομική ζωή της ΄Ανδρου; ΟΧΙ βεβαίως βεβαίως.
Υπάρχουν μήπως ξενοδοχεία ή πανσιόν πέντε αστέρων ή κυρίως εστιατόρια όπως του Φιλιππή στη Μύκονο; Οχι βεβαίως, βεβαίως.

Πήγα στο Νειμποριό το περασμένο καλοκαίρι κα΄ποιους ξένους φίλους στο χώρο των ΜΜΕ για ούζο και μας σερβίρισαν ούζο νερωμένο ! χωρίς να ρωτήσουν αν το θέλαμε.

Λοιπόν, ας κάνουμε κάποιες υποδομές, ας γίνουμε καλλίτεροι επαγγελματίες (αυτό οπωσδήποτε γιατί τα παράπονα των τουριστών αφορούν στην εξυπηρέτηση και όχι στο τοπίο του νησιού, που τους μαγεύει)και τότε τα λέμε.