Με το φως της ημέρας - Kad svane dan (2012)
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012, 8:15μμ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΑΝΔΡΟΥ
Ο ηλικιωμένος πια καθηγητής μουσικής Μίσα Μπράνκοφ αποσύρεται από τη χορωδία στην οποία διευθύνει και συνεχίζει να προσφέρει στη μουσική κάνοντας δωρεάν μαθήματα βιολιού σε έναν νεαρό τσιγγάνο, τον Μπόλε.
Όταν θα λάβει ένα κουτί, που ξέθαψαν εργάτες της ύδρευσης στην περιοχή της παλιάς Έκθεσης του Βελιγραδίου, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι αυτός που νόμιζε ότι είναι.
Θα ανακαλύψει ότι οι πραγματικοί του γονείς ήταν Εβραίοι, που τον είχαν δώσει στους Μπράνκοφ για να τον σώσουν κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι γονείς του βρίσκονταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζέμλιν για Εβραίους και Τσιγγάνους, το οποίο βρισκόταν στο χώρο της παλαιάς Έκθεσης. Το κουτί περιείχε μια φωτογραφία με τον ίδιο και τους γονείς του, καθώς και ένα μισοτελειωμένο μουσικό κομμάτι με τίτλο "Με το φως της μέρας" το οποίο είχε αρχίσει να συνθέτει ο πραγματικός του πατέρας.
Έπειτα από μια περιήγησή του στη φτωχή γειτονιά που έχει πάρει τη θέση του στρατοπέδου, αποφασίζει να ολοκληρώσει το κομμάτι που άφησε στη μέση ο πατέρας του και να το παρουσιάσει στην ίδια την περιοχή που οι γονείς του άφησαν τον κόσμο, στην ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος στο Βελιγράδι. Όταν αντιμετωπίζει την άρνηση για συνεργασία της νέας δασκάλας της χορωδίας, καθώς και του γιου του και διάσημου πλέον μαέστρου, στρέφεται στους μόνους αγνούς μουσικούς που γνωρίζει, στους φίλους του τους Τσιγγάνους, τους συγγενείς του Μπόλε, στους ανθρώπους που ζουν για τη μουσική, που ξέρουν να γλεντούν. Θα καταφέρει τελικά ο Μίσα να ολοκληρώσει το κομμάτι και να αποτίσει φόρο τιμής στους γονείς που ποτέ δεν γνώρισε;
Όταν θα λάβει ένα κουτί, που ξέθαψαν εργάτες της ύδρευσης στην περιοχή της παλιάς Έκθεσης του Βελιγραδίου, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι αυτός που νόμιζε ότι είναι.
Θα ανακαλύψει ότι οι πραγματικοί του γονείς ήταν Εβραίοι, που τον είχαν δώσει στους Μπράνκοφ για να τον σώσουν κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι γονείς του βρίσκονταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζέμλιν για Εβραίους και Τσιγγάνους, το οποίο βρισκόταν στο χώρο της παλαιάς Έκθεσης. Το κουτί περιείχε μια φωτογραφία με τον ίδιο και τους γονείς του, καθώς και ένα μισοτελειωμένο μουσικό κομμάτι με τίτλο "Με το φως της μέρας" το οποίο είχε αρχίσει να συνθέτει ο πραγματικός του πατέρας.
Έπειτα από μια περιήγησή του στη φτωχή γειτονιά που έχει πάρει τη θέση του στρατοπέδου, αποφασίζει να ολοκληρώσει το κομμάτι που άφησε στη μέση ο πατέρας του και να το παρουσιάσει στην ίδια την περιοχή που οι γονείς του άφησαν τον κόσμο, στην ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος στο Βελιγράδι. Όταν αντιμετωπίζει την άρνηση για συνεργασία της νέας δασκάλας της χορωδίας, καθώς και του γιου του και διάσημου πλέον μαέστρου, στρέφεται στους μόνους αγνούς μουσικούς που γνωρίζει, στους φίλους του τους Τσιγγάνους, τους συγγενείς του Μπόλε, στους ανθρώπους που ζουν για τη μουσική, που ξέρουν να γλεντούν. Θα καταφέρει τελικά ο Μίσα να ολοκληρώσει το κομμάτι και να αποτίσει φόρο τιμής στους γονείς που ποτέ δεν γνώρισε;
Ο Γκόραν Πασκάλιεβιτς είναι ένας δημιουργός που έχει ήδη διανύσει μια κινηματογραφική διαδρομή σαράντα ετών. Το έργο του απαριθμεί δεκαπέντε ταινίες μεγάλου μήκους, τριάντα ντοκιμαντέρ και μικρού μήκους ταινίες και διακρίνεται από αισθητική και ιδεολογική συνέπεια.Ουμανιστής, διαποτισμένος με την απλότητα του ιταλικού νεορεαλισμού και ιδιαίτερα τον κινηματογράφο του Βιτόριο ντε Σίκα, ο Πασκάλιεβιτς κάνει ταινίες που στηρίζονται σε απλές ιστορίες που καταγράφουν με ειλικρίνεια και ευαισθησία τη ζωή και τον αγώνα των καθημερινών ανθρώπων, αυτών που υφίστανται τις συνέπειες των ιστορικών γεγονότων και είναι αναγκασμένοι να αναζητούν τρόπους για να αντεπεξέλθουν παρά τις όποιες αντιξοότητες. Παίρνοντας πάντα το μέρος των αδυνάτων και των καταπιεσμένων, μας μιλά για την ανθρώπινη κατάσταση και δίνει φωνή στα μικρά υπαρξιακά δράματα των νέων αλλά και των ηλικιωμένων, των περιθωριακών και των μη προνομιούχων.
Ο Πασκάλιεβιτς τους αντιμετωπίζει πάντα με συμπάθεια και ζεστασιά, προβάλλει την ανθρώπινη διάστασή τους, με τα προτερήματα και τις αδυναμίες, χωρίς να αναπαράγει στερεότυπα ή να καταφεύγει σε κλισέ, χωρίς να ηθικολογεί ή να χειραγωγεί τον θεατή.
Αν και τις περισσότερες φορές οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι ήρωές του τους υπερβαίνουν και ο αγώνας τους αποδεικνύεται τελικά μάταιος, η προσπάθεια που εντούτοις καταβάλλουν, η τρυφερότητα που καταφέρνουν να διατηρούν στη συμπεριφορά τους, η πίστη τους στα όνειρα και στις φαντασιώσεις τους, όχι μόνο συγκινούν αλλά αποπνέουν και μια αισιοδοξία, συνιστώντας εκφράσεις αντίστασης στην προδιαγραμμένη μοίρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου