Δοκιμές χωρίς λόγια

Από μια παλιά συνέντευξη της Ιωάννας Καρυστιάνη στους μαθητές του 6ου γυμνάσιου Σερρών: Από μικρή ονειρευόμουν ότι θα δίνω μάχες με χαρτιά και με λέξεις. Ήρθε όμως έτσι η ζωή που δεν κατάφερα να το πραγματοποιήσω σε μια ποιο λογική ηλικία, να αρχίσω να γράφω νεότερη, έτσι που σήμερα στις αποσκευές μου να έχω περισσότερα βιβλία.
Καλά ή κακά βιβλία, μπορεί να μην έχει σημασία, αλλά να έχω βγάλει από πάνω μου, από το μυαλό μου και την ψυχή μου περισσότερες ιστορίες.
Είχαμε στη διάρκεια της δικτατορίας με τους συμφοιτητές μου πολιτική δράση, που μας έστειλε να σκεφτόμαστε άλλα πράγματα και να προσανατολιζόμαστε σε άλλους αγώνες. Δεν έμπαινε τότε θέμα να έχω χρόνο για να γράψω ή να δοκιμάσω αυτό που ήθελα. Αργότερα ασχολήθηκα επαγγελματικά με το σκίτσο. Έκανα σκίτσα στο περιοδικό Τέταρτο όταν ήταν διευθυντής του ο Μάνος Χατζιδάκης, στο περιοδικό Εικόνες, στην εφημερίδα Ριζοσπάστης στο περιοδικό Ένα, στη Γυναίκα , στη Βαβέλ και σε ξένες εφημερίδες. Νομίζω πως το σκίτσο ήτανε μια δοκιμή του χεριού μου. Κρατούσα ένα μαύρο μπίκ ή ένα ραπιτογράφο και πάνω σε λευκό χαρτί δοκίμαζα το χέρι μου. Έκανα σκίτσα χωρίς λόγια, μέχρι που αποφάσισα ότι εγώ θέλω να γράφω λόγια, να γράφω λέξεις, και σε μεγάλη ηλικία είπα: ”Ιωάννα η ζωή είναι μια φορά, δεν είναι πρόβα τώρα, να το κάνεις την επόμενη φορά που θα έρθεις, ξεκίνα” και έτσι άρχισα να γράφω. Άλλοι ξεκινούν ακόμα αργότερα από μένα. Έτσι είναι η ζωή. Όποτε μπορεί ο καθένας.
Τα σκίτσα της ΙΩΑΝΝΑΣ συγκεντρώθηκαν σε δύο βιβλία :
Με γκρι και γκρίζο (1986) ,Ένα σκίτσο στο τσεπάκι (1988) Εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣΦωτογραφία του 1996 στους Αγίους Θεοδώρους του νεκροταφείου της Χώρας,όταν τελείωνε Η ΜΙΚΡΑ ΑΓΓΛΙΑ,