Εδώ τα λέμε αυγοκαλάμαρα! (δίπλες Άνδρου)

Κους κους με φρέσκο ψάρι

Με ενάργεια και απλότητα, ο Αμπντελατίφ Κεσίς κινηματογραφεί την περιπέτεια ενός «απόστρατου» εργάτη που θέλει να φτιάξει ένα πλωτό εστιατόριο, αλλά κωλύεται και αισθάνεται άχρηστος και παροπλισμένος. Μια παθιασμένη έφηβη τον παρακινεί. Γη και θάλασσα, παρελθόν και μέλλον, οικογένεια και φίλοι, μια γειτονιά Αράβων πρώτης και δεύτερης γενιάς, ερωτικά μυστικά και ψυχική βία, γύρω από ένα ταραχώδες τραπέζι, από έναν δειπνοσοφιστή του σινεμά που διακρίθηκε στο Φεστιβάλ της Βενετίας και έσκισε στα Σεζάρ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 28/2 & ΤΕΤΑΡΤΗ 4/3 8:30μμ

Χθεσινός καιρός

Μασκαρέματα

Το καρναβάλι στο Δήμο Υδρούσας μετατέθηκε για την επόμενη μέρα, Κυριακή στις 4, λόγω καιρού

Στις Αποθήκες

Ολονυκτία στη Μονή Παναχράντου

Ένα μνημόσυνο για όσους χάθηκαν με το ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Σκουπίδια με θέα

Μέχρι Εβρουσσές και Κατακαλαίους

Απόγευμα στη Βουρκωτή

«Πρόγευμα στο Τίφανις»

Η κουλτούρα της βιτρίνας
Ξημερώματα, στην πανάκριβη Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, η Χόλι Γκολάιτλι, φορώντας ακόμη τα βραδινά της, στήθηκε μπροστά στη βιτρίνα του «Τίφανις», του διασημότερου κοσμηματοπωλείου του κόσμου και «αγόρασε», με τα μάτια, όλα εκείνα τα λαμπερά κοσμήματα που ονειρευόταν ότι θα μπορούσε κάποιος να της χαρίσει μια μέρα. Ηταν το 1961 και τα όνειρα ζούσαν. Κι όμως, ήταν ακόμη απλώς σινεμά!
Η Χόλι, η κοσμική πεταλούδα της ταινίας του Μπλέικ Εντουαρντς, κατά κόσμον Οντρεϊ Χέπμπορν, έκανε μύθο το eye shopping, μαζί με όλες τις υπόλοιπες κομψές λεπτομέρειες του νεοϋορκέζικου ευ ζην, όπως τα ξέφρενα πάρτι μέχρι πρωίας και τον απαραίτητο πρωινό καφέ στο πλαστικό ποτήρι λίγο πριν τελειώσει το σεργιάνι στην πόλη που τη μέρα ανήκει στον άλλο, τον συνηθισμένο, κόσμο. Οι Δίδυμοι Πύργοι δεν είχαν πέσει και ο Τζορτζ Μπους δεν είχε πει το περίφημο «καταναλώστε», αλλά η Αμερική κατανάλωνε, ακόμη και με τα μάτια, διότι το είχε πει ο Ρούζβελτ με το «νιου ντιλ» που έβγαλε τη χώρα από το κραχ. Η Χόλι χάζευε στο «Τίφανις», λίγο πριν από το μεγαλύτερο καταναλωτικό πάρτι του κόσμου, τα Χριστούγεννα.

Το 1963, η ταινία προβλήθηκε στην Ελλάδα. Ηταν Μάιος, δεν υπήρχε καφές σε πλαστικό ποτήρι, το «Τίφανις» ήταν πολύ μακριά και κορίτσια σαν τη Χόλι ήταν μόνο οι κόρες των μεγαλοαστών. Το eye shopping στις βιτρίνες του Κολωνακίου δεν πρόσφερε απατηλά όνειρα, σαν το αμερικανικό, διότι το ασκούσαν αυτοί που μπορούσαν να περάσουν και στην άλλη πλευρά της βιτρίνας. Οι υπόλοιποι κατανάλωναν για να επιβιώσουν.
Της ΕΛΕΩΝΟΡΑΣ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ (oimouses.blogspot.com)Ελευθεροτυπία
Σάββατο 21 & Τετάρτη 25 /2 δημοτικό κινηματοθέατρο Χώρας 8:30μμ

Δύσκολη Χώρα

Άργησε αλλά άνοιξε

Φωνή Αιγαίου

Tο Τμήμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Α/θμιας Εκπ/σης Κυκλάδων σε συνεργασία με τη μη κυβερνητική οργάνωση «Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού» θα πραγματοποιήσει ένα κύκλο ενημερωτικών παρουσιάσεων σε δημοτικά σχολεία της Άνδρου με θέμα την αειφόρο ανάπτυξη των νησιών του Αιγαίου.
Και στα πλαίσια αυτών των παρουσιάσεων την Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου και ώρα 18.30-19.30 θα προβληθεί στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου το βραβευμένο (και εγκεκριμένο από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) ντοκιμαντέρ «Φωνή Αιγαίου» της Λυδίας Καρρά.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Το Αιγαίο που αγαπήσαμε, με τις σκληροτράχηλες πλαγιές και τις παρθένες ακρογιαλιές, εξαφανίζεται με γοργούς ρυθμούς. Στη θέση του, αναδύεται ένα ατέλειωτο γιαπί χωρίς αμπέλια, αλώνια, αδόμητες παραλίες. Η ταινία ανιχνεύει τις ρίζες των σημερινών εξελίξεων. Με αρχειακό υλικό παρουσιάζεται η εμπειρία των πολέμων, της μετανάστευσης, η άνοδος της ναυτιλίας. Καταγράφεται ο λόγος μελετητών και αναμειγνύεται με τον λόγο – αντίλογο των κατοίκων, πλέκοντας το νήμα ενός πολυδιάστατου προβληματισμού.
Την ταινία προσκαλούνται να παρακολουθήσουν οι μαθητές αλλά και το ευρύ κοινό.

Και οι δυό μεριές

Η νέα ταινία στη λέσχη το Σάββατο 14 & τη Τετάρτη18/2.

«Η Λεμονιά» με πολύ πειστικό τρόπο δείχνει τον παραλογισμό που επιβλήθηκε και επικρατεί στη περιοχή της Παλαιστίνης. Τον παραλογισμό και το πολιτικό αδιέξοδο! Το Ισραήλ βλέπει ή θέλει να βλέπει παντού απειλές. Πάνω σε αυτή την άποψη οικοδομεί την επιθετική πολιτική του. Και καταφεύγει στις ακρότητες. Θέλει να ξεριζώσει καθετί παλαιστινιακό! Στη συγκεκριμένη περίπτωση τις λεμονιές ενός μικρού παλαιστινιακού κτήματος, το οποίο συνορεύει με το σπίτι του υπουργού Εθνικής Αμυνας του Ισραήλ. Οι «Λεμονιές» είναι μια απειλή (αφού κάτω από τις φυλλωσιές μπορούν να κρυφτούν οι παλαιστίνιοι «τρομοκράτες»). Πρέπει, λοιπόν, να κοπούν κεφάλια! Να καθαρίσει το τοπίο!
Από την άλλη μεριά, η Παλαιστίνια γυναίκα στην οποία ανήκει το κτήμα, η Παλαιστίνη με άλλα λόγια, δεν μπορεί να δεχτεί τον αποκεφαλισμό (ξεριζωμό) των παιδιών της (των Λεμονιών). Αντιστέκεται. Θα δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος!
Η ταινία γυρίστηκε από Ισραηλινό σκηνοθέτη! Και αυτό είναι μια ελπίδα.

Στο σφυρί και πάλι το Ξενία "Τρίτων" της Άνδρου

Την προκήρυξη νέων διαγωνισμών προετοιμάζει η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης για την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται υπό τη διαχείρισή της. Παράλληλα, θα προκηρυχθεί μία σειρά διαγωνισμών για την αξιοποίηση Ξενία τα οποία αρκετά χρόνια βρίσκονται σε κατάσταση παρακμής. Στο πλαίσιο αυτό θα προκηρυχθούν διαγωνισμοί για τη μακροχρόνια εκμίσθωση των Ξενία Καρτερού, Καλαμπάκας, Ολυμπίας, Ανδρου, Σάμου και Υπάτης


Από τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 11-2-09
Φωτογραφίες του 1958:Α. Κωνσταντινίδης - Μελέτες + Κατασκευές, εκδ. Άγρα

Οι μαθητές φυτεύουν αλμυρίκια στο Παραπόρτι

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η εξόρμηση δενδροφύτευσης στο χώρο του Παραπορτίου, κοντά στο Στάδιο. Συμμετείχαν όλα τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Χώρας μαζί με τους δασκάλους τους. Στόχος να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές μας για το μεγάλο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος και της φυσικής ισορροπίας. Τα παιδιά, χρησιμοποιώντας ελάχιστα τα εργαλεία και περισσότερο τα χέρια και τα πόδια τους μέσα σε 2 περίπου ώρες φύτεψαν 150 δέντρα και πραγματικά το απόλαυσαν. Τα δέντρα πρόσφερε συμπατριώτης μας που προτιμά να μείνει ανώνυμος. Ευχαριστούμε….
Λαμπριάδου Μαρία Εκπαιδευτικός

Μάχη για δωρεές

Η κατασκευή της πλατείας Γηροκομείου άρχισε το 1935 και τελείωσε τη δεκαετία του 1950, εκεί γίνονταν και οι μαθητικές επιδείξεις μέχρις ότου κτιστεί το Εμπειρίκειο γυμναστήριο.
Η τελική πλακόστρωση έγινε τη διετία '53-'54 επί δημαρχίας Δ. Κονδύλη,και την δαπάνη ανέλαβε ο Βασίλειος Ι.Γουλανδρής μετά από μεσολάβηση του Προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Λορέντζου Κασιμάτη και ονομάστηκε πλατεία Β.Ι.Γουλανδρή.
Η πράξη αυτή εξόργησε πολύ την Ευγενεία Εμπειρίκου, μεγάλη δωρήτρια του τόπου ,που έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον μεσολαβητή Λορέντζο Κασιμάτη και τον ρωτούσε με ποιό δικαίωμα ζήτησε την συνδρομή του Γουλανδρή και όχι των Εμπειρίκων.
Την απολογητική επιστολή του ο Κασιμάτης υπαγόρευσε στη νεαρή υπάλληλο του Λιμενικού Ταμείου Σαραντοπούλου Μαριόγκα όπου ανέφερε ότι λόγω των μεγάλων αναγκών του τόπου δεν ήταν δυνατόν να αρνηθεί το δημοτικό συμβούλιο προσφορά δωρητή.
Οι σχέσεις των δύο μεγάλων οικογενειών άλλαξαν μετά από λίγα χρόνια
όταν ο γιός του Βασίλη Γουλανδρή, ο Big John, παντρεύτηκε την Όλγα του οίκου των Εμπειρίκων.
Μετά από σκανάρισμα υψηλής ανάλυσης και μεγένθυση της δεύτερης φωτογραφίας
η Μαριόγκα Σαραντοπούλου (τέταρτη από δεξιά) συμμετέχει στις επιδείξεις του 1936 !
Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο Ι. Βενετίκη

Ξωκλήσια

Μονό στην Άρνη...
Δίδυμα πάνω από το Γαύριο...
Τρίδυμα στα Ρέμματα.

Με σοροκάδα στα Γυάλια

Η νέα ταινία στη λέσχη

Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα γεννήθηκε στο Λονδίνο από Ιρλανδούς γονείς το 1970. Έχει ασχοληθεί κυρίως με το θέατρο, όπου έχει γράψει αρκετά θεατρικά έργα και έχει μάλιστα βραβευθεί 2 φορές με Olivier Award και έχει προταθεί 4 φορές για Tony Award. Το 2004 έγραψε και σκηνοθέτησε το φιλμ μικρού μήκους "Six Shooter", για το οποίο απέσπασε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους το 2006. Οι μεγαλύτερες επιρροές του πηγάζουν από τον κινηματογράφο και είναι οι σκηνοθέτες Κουέντιν Ταραντίνο, Μάρτιν Σκορσέζε, Ντέιβιντ Λιντς και Τέρενς Μάλικ. Η "Αποστολή στην Μπριζ" αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του και άρχισε να υλοποιείται κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην ομώνυμη πόλη του Βελγίου ένα Σαββατοκύριακο.
Σχεδόν μια ώρα απόσταση από τις Βρυξέλλες, η Μπριζ, η λεγόμενη "Βενετία του Βορρά" ήταν μια σπουδαία πόλη εμπορίου κατά τον Μεσαίωνα. Με το πέρασμα των χρόνων όμως η ιστορική της αρχιτεκτονική, η τέχνη και οι διώρυγές της την έκαναν ένα δημοφιλές τουριστικό κέντρο.
Ο ΜακΝτόνα θυμάται, "Όταν πρωτοβρέθηκα εκεί, σχεδόν πριν 4 χρόνια, είχα αντικρουόμενες απόψεις και συναισθήματα γι' αυτό το μέρος. Άρχισα να πλάθω δύο χαρακτήρες για την ιστορία μου, οι οποίοι ίσως θα ταίριαζαν στην Μπριζ και ξεκίνησα να γράφω πάνω σ' αυτούς τους ήρωες."
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 & ΤΕΤΑΡΤΗ 11 /2 Κινηματοθέατρο Χώρας 8,30μμ

Ο Θανάσης της Αγοράς

που δεν θα τον ξαναδούμε...