Τα καλσούνια του γάμου

Μόλις ορίσανε τον γάμο των παιδιών τους , στο δεύτερο  που συμφώνησαν οι δύο συμπεθέρες ήταν ότι όλα τα γλυκά του γάμου θα είναι σπιτικά, και τα καλσούνια και τ’ αμυγδαλωτά και οι κουραμπιέδες, όλα από τα χεράκια τους!

Τα βάλανε κάτω και υπολογίσανε ότι έπρεπε να φτιαχτούν 2000 καλσούνια 1800 αμυγδαλωτά και κάπου 800 κουραμπιέδες.
 Χωρίς πολλά λόγια παρασκευαστήριο έγινε   το σπίτι της θείας της νύφης και ένα μήνα πριν τον γάμο με πολύ κέφι μαζευτήκανε εκεί για  τα καλσούνια οι δύο συμπεθέρες, η μία Παλιοπολιανή και η άλλη από το Συνετί,  τρεις θείες και δυό γιαγιάδες.

Η συνετιανή γιαγιά μέσα σ'όλα, η άλλη ούτε μίλαγε, ούτε και έκανε τίποτα.

 Τα  καλσούνια θα τα φτιάχνανε  τυλιχτά σε φύλο  σύμφωνα με την παλιά παλιοπολιανή συνταγή

Τα καρύδια τα είχε κερδίσει ο γαμπρός μαζί με τον μπαμπά του στα χαρτιά που παίζουνε οι Συνετιανοί κάθε χρόνο τις γιορτές στα καφενεία του χωριού και τα φέρανε καθαρισμένα και σπασμένα.

Το μέλι ήταν και αυτό του γαμπρού φετινό, θολό  και πολύ μυρωδάτο,

Πρώτα φτιάχτηκε το μίγμα με μέλι, ζάχαρη,αλεσμένα καρύδια, τριμμένο ψωμί και διάφορα  μυρωδικά. Το αφήσανε να κρυώσει και να τώρα τα ρακιά, να οι ευχές να και ιστορίες παλιές για έρωτες και παντρειές του καιρού τους  !

Με αλεύρι και νερό φτιάξανε ζυμάρι για το φύλλο που δεν το ανοίξανε με πλάστη αλλά με μηχανάκι και για να μη κολλάει, στο άνοιγμα δεν ρίχνανε αλεύρι αλλά νεζεστέ, μικρό αλλά σωτήριο μυστικό που όλες ξέρανε.

Και μία επίσκεψη ξαφνική! Μια γκαστρωμένη άκουσε φωνές και μπήκε, ευτυχώς δεν ήταν η νύφη! Να ρακιά, να ευχές πάλι!

Πίσω στη δουλειά, παίρνανε τώρα λίγο από το μείγμα, το βάζανε στην άκρη του φύλλου, το γυρίζανε μια φορά, το κόβανε με ένα ποτήρι του κρασιού και το βάζανε στη σειρά μέσα στο ταψί.

Όλα τα ταψιά με τα καλσούνια μπήκανε πάνω στα κρεβάτια και εκεί μείνανε μία βδομάδα να τραβήξουν.

Στην βδομάδα πάνω πάλι μαζευτήκανε όλες τους για το ζαχάρωμα, πάλι ρακιά πάλι ευχές!

Πρώτα βούτηγμα ένα, ένα  στο ανθόνερο και μετά από πάνω με κοσκίνισμα το πρώτο χέρι της άχνης ζάχαρης.

Πάνω στο κοσκίνισμα μία θεία το θυμήθηκε « η γιαγιά μου κοσκινίζει το ……… της πεταρίζει!» γέλια, ντροπής πράματα αλλά η άχνη άχνη.

Άσπρα τώρα όλα τα καλσούνια στα κουτιά  για 2,3 μέρες μέχρι να τραβήξει το γλυκό τη πρώτη ζάχαρη, να περαστεί πάλι στην άχνη και να μπεί στη ζελατίνα.      

Το βράδυ του γάμου στην εκκλησία συμπεθέρες, γιαγιάδες, θείες, όλες ήταν περήφανες για τα σπιτικά γλυκά της χαράς τους, μόνο η μία γιαγιά λείπει αλλά δεν έκανε και τίποτα.

Η συνταγή των ανδριώτικων καλσουνιών  σε θερινή προβολή στην Αυλή της Λέσχης και όποιος την καταλάβει!