.Η αφίσα του φεστιβάλ ταινιών στη Ζαγόρα κοντά στη Σαχάρα ήταν κολλημένη στο τοίχο ενός καφενείου για επιβάτες στο νότιο Μαρόκο και την πήρα να την βάλω στο κινηματοθέατρο ως αξιοπερίεργη ενός φεστιβάλ άγνωστου ,αφού μόνο της Θεσσαλονίκης ήξερα και τα μεγάλα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα. Όταν ρώτησα τη φίλη μου τη Marie- Pierre , που διοργανώνει προγράμματα φεστιβάλ σ’ όλο τον κόσμο, πόσο συναρπαστικό θα είναι να πηγαίνει από φεστιβάλ σε φεστιβάλ ,μου απάντησε ότι αυτή είναι η δουλειά της και δεν της κάνει καμία εντύπωση πια και ότι για τους επισκέπτες ενός φεστιβάλ στην αρχή είναι ενδιαφέρον όταν υπάρχουν καλές ταινίες, μετά βαρετό και πολλές φορές καταθλιπτικό με τα τόσα φλάς και τα στράς της βιτρίναςΌταν ρώτησα μετά πόσα κινηματογραφικά φεστιβάλ υπάρχουν στον κόσμο με παρέπεμψε στο site:www.filmfestivals.com
Και εκεί δεν κατάφερα να τα μετρήσω ούτε όταν τα πήρα ανά μήνα ,ούτε ανά κράτος.Κάθε πόλη που θέλει να αυξήσει ή να επιμηκύνει την τουριστική της κίνηση ιδρύει και ένα φεστιβάλ με όσο το δυνατόν πρωτότυπη και διαφορετική θεματολογία.
Παρ’ όλα τα αποκαρδιωτικά που μου είπε δεν το έβαλα κάτω , άρχισα να κάνω όρεξη για ένα ακόμα μικρό φεστιβάλ και εξακολουθώ να έχω από κοντά τη καινούρια φίλη μου.
Και στην Ευανθούλα την Κωβαίαινα που πέρασα ορεξάτος για κόκκινο χαλί μου έδειξε έναν σκουροκόκκινο διάδρομο με χρυσό σιρίτι για εκκλησίες αλλά με διαβεβαίωσε ότι μπορεί να μου παραγγείλει ότι χρειάζομαι και σε όποια απόχρωση το θέλω.
1 σχόλιο:
Αντε Βαγγέλη, κουράγιο. Με την όρεξη και το όραμα για τον κιν/φο που έχεις πιστεύω οτι θα το πετύχεις.
Σωκράτης.
Δημοσίευση σχολίου