Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Μία ταινία για τον χειμώνα από τη Κολομβία

PVC-1
Σκηνοθεσία Σπύρου Σταθουλόπουλου, με τους: Ντανιέλ Παέζ, Χιούγκο Περέιρα
Πέντε άτομα εισβάλλουν στο αγρόκτημα μιας οικογένειας κάπου στην Κολομβία. Ζητούν δεκαπέντε εκατομμύρια πέσος, τοποθετούν στο λαιμό της μητέρας έναν εκρηκτικό μηχανισμό μετατρέποντάς την σε ωρολογιακή βόμβα και τους εγκαταλείπουν. Απεγνωσμένοι όλοι, αναζητούν έναν πυροτεχνουργό.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΜΕ ΑΠΟΨΗ ΣΕ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ ΟΠΟΥ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ. ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ, ΠΟΥ
ΑΠΕΣΠΑΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΙΣ ΚΑΝΕΣ, ΟΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΟ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΤΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ.
(της Βένιας Βέργου από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ)

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Ο θερινός κινηματογράφος 'Άλεξ' της Άνδρου

Οι κολλημένες αφίσες είναι από τις ταινίες: Μια ζωή την έχουμε, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες ,Ταρζάν ο άρχων της ζούγκλας ,οι επτά πύλες της κολάσεως, άρα η φωτογραφία είναι του 1961. Ο θερινός κινηματογράφος έχει κλείσει ήδη τέσσερα χρόνια λειτουργίας.

Δημιουργός του ο Γιώργος Νικολαϊδης, μηχανικός και χειριστής κινηματογραφικών μηχανών από τον Πειραιά που έφερε στην Άνδρο το 1954 ο Βασίλης Γκρέτσης για τον κινηματογράφο του στον κήπο της Λέσχης των Ανδρείων. Το 1955 παντρεύεται την Μαρία Γιαννίση και μαζί το 1956 αρχίζουν να λειτουργούν χειμερινό σινεμά στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο της Χώρας.

Το 1957 δημιουργούν το ΣΙΝΕ ΑΛΕΞ στη σημερινή του θέση με σκουροπράσινο καφασωτό γύρω και πάνινες καρέκλες σκηνοθέτη μέσα. Οι θεατές πολλοί και τον χειμώνα και το καλοκαίρι αλλά με τα καλοκαιρινά έσοδα πληρώνονται τα χρέη του χειμώνα λόγω υψηλού ενοικίου στον δήμο και ας μιλούσε όπως πάντα ο κόσμος για διαμερίσματα σειρά στην Αθήνα και του σκίζανε τα πανιά στις καρέκλες.
Το καλοκαίρι κάθε βράδυ πρώτα μία πάστα στο ζαχαροπλαστείο του Αμωράτη και μετά με τη μητέρα και τον αδελφό μου σινεμά ,ο κυρ Γιώργης επάνω στη μηχανή και η κυρία Μαρία στο ταμείο. Όταν το έργο ήταν ακατάλληλον ξέραμε τις καλές χαραμάδες αριστερά στο καφασωτό και ρίχναμε κλεφτές ματιές μέχρι να μας πάρει είδηση και βάλει τις φωνές σ’εμάς και στους ευλύγιστους πάνω στα δέντρα.
Το 1976 το ΣΙΝΕ ΑΛΕΞ περνάει στα χέρια του Γιάννη του Κοντομάρκου και τα προβλήματα ασφάλειας,προστασίας και άνεσης του σινεμά τα λύνει με πολλούς τσιμεντόλιθους, κυματοειδή φύλλα αμιαντοτσιμέντου και πλαστικές καρέκλες.
Ο κυρ Γιώργης πέθανε 69 χρονών στις 29 Μαρτίου του 1983.
Εξωτερικά τον χώρο ομορφαίνουν πια ο στύλος της ΔΕΗ και οι μούντζες -τα φυτά φετίχ-του δήμαρχου.
Ευχαριστώ τη μάνα μου και τον κυρ Γιώργο που μου μάθανε το σινεμά και την κυρία Νικολαϊδη για τη φωτογραφία και τις πληροφορίες

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Μία ταινία για τον χειμώνα από το Μεξικό

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΝΗ
LA ZONA Κοινωνική 2007

Μεξικάνικη ταινία σε σκηνοθεσία Ροντρίγκο Πλα, με τους: Ντανιέλ Χιμένεζ Κάτσο, Μαριμπέλ Βερντού, Κάρλος Μπαρδέμ
Τρία φτωχόπαιδα μπαίνουν ένα βράδυ στη "Ζώνη", μια πλούσια, περιφραγμένη συνοικία της Πόλης του Μεξικού, για να κλέψουν. Οι κάτοικοι, όμως, θ' αμυνθούν και θα καταδιώξουν τον μοναδικό επιζώντα, αρνούμενοι να τον παραδώσουν στην αστυνομία.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΘΡΙΛΕΡ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΜΕ ΣΦΙΧΤΟΔΕΜΕΝΟ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ. ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΣΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΤΟΡΟΝΤΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ.

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη σταθερή υποστήριξη τους στη Λέσχη…και ένα υπέροχο παζάρι…

Καθιερώθηκε πλέον το ετήσιο καλοκαιρινό παζάρι των κ.κ. Έφη Ραπτάκη και Λία Δανιόλου στο σπίτι της Έφης στη Χώρα, λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο, με υπέροχα χειροποίητα patchwork, κοσμήματα, ρούχα κα. μικροαντικείμενα που κατασκευάζουν οι ίδιες.



Μέρος των εισπράξεων του παζαριού δωρίζεται στη Λέσχη, υποστηρίζοντας έτσι πολύ ουσιαστικά τα πάγια και δυστυχώς αυξανόμενα κάθε χρόνο λειτουργικά της έξοδα. Φέτος η δωρεά ανήλθε στο ποσό των 1.000€. Δεν είναι μόνο πολύ σημαντική χειρονομία για τη Λέσχη αυτή, αλλά είναι και μια ιδιαιτέρως ευχάριστη εκδήλωση, σε καλόγουστο περιβάλλον, που πλαισιώνεται από τη ζεστασιά και φιλοξενία των διοργανωτριών.


Θέλουμε από καρδιάς να τις ευχαριστήσουμε για τη σταθερή τους υποστήριξη και να αναγνωρίσουμε δημοσίως πως χωρίς τέτοιες χειρονομίες η λειτουργία της Λέσχης θα ήταν πολύ πολύ δυσκολότερη.

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008

Δεκαπενταύγουστο στο Κοχυλιανό Κάστρο

Παραμονή της Παναγίας στο Κοχυλιανό κάστρο

"Ανάμεσα εις συντρίμματα και ερείπια, λείψανα παλαιάς κατοικίας ανθρώπων, εν μέσω αγριοσυκών, μορεών με ερυθρούς καρπούς, είς έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν, προς μίαν παραλίαν βορειοδυτικήν της νήσου, όπου την νύκτα επόμενον ήτο να βγαίνουν και πολλά φαντάσματα, είδωλα ψυχών κουρασμένων, σκιαί επιστρέφουσαι, καθώς λέγουν, από τον ασφοδελόν λειμώνα, αφήνουσαι κενάς οιμωγας εις την ερημίαν, θρηνούσαι το πάλαι ποτέ πρόσκαιρον σκήνωμά των, εις τον επάνω κόσμον-εκεί ανάμεσα εσώζετο ακόμη ο ναΐσκος της Παναγίας της Πρέκλας. Δεν υπήρχε πλέον οικία ορθή, δεν υπήρχε στέγη και άσυλον εις όλον το οροπέδιον εκείνο, παρά την απορρώγα ακτήν...


Την ημέραν εκείνην θα ετελείτο πανήγυρις εις τον ναΐσκον, τιμώμενον επ’ ονόματι της Κοιμήσεως. Θα ήρχοντο από τον τόπον πολλαί οικογένειαι και άτομα, δωδεκάδες τινές προσκυνητών και πανηγυριστών...

Το εκκλησίδιον ήτο ευπρεπέστατον, ωραία στολισμένον, και είχε καλάς εικόνας – την γλυκείαν Παναγίαν - σκαλιστόν χρυσωμένον τέμπλον, πολυέλαιον και μανουάλια ορειχάλκινα, κανδήλια αργυρά. Ο παππά-Νικόλας έβαλεν ευλογητόν, και ήρχισεν η Ακολουθία της Αγρυπνίας."

(Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου)

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Έχουμε καλό σκοπό


Τα τελευταία 4 χρόνια καταφέραμε να σταθεροποιήσουμε τη λειτουργία της Κινηματογραφικής Λέσχης, κάτι που ωστόσο απαίτησε και απαιτεί σημαντική εθελοντική εργασία, καθώς και την εξασφάλιση οικονομικών πόρων. Παράμετροι που βοήθησαν υπήρξαν η εφαρμογή του συστήματος των συνδρομών που εισπράττονται στην αρχή κάθε περιόδου προβολών, η λειτουργία του κουμπαρά στο bar σε κάθε προβολή, όπου ο καθένας συνεισφέρει ότι θέλει για τα σπιτικά εδέσματα και ποτά (επίσης εθελοντική προσφορά των εθελοντών, φίλων και συνδρομητών), αλλά και οι χορηγίες φίλων της Λέσχης. Αξίζει να σημειωθεί η ετήσια δωρεά που πραγματοποιούν οι κ.κ. Δανιόλου Λία και Ραπτάκη Έφη, κάθε καλοκαίρι παραχωρώντας μέρος των εισπράξεων απ’ το παζάρι των χειροποίητων προϊόντων τους, καθώς και η δωρεά του κ. Τσεπέρκα Ιωάννη, καινούργιας οθόνης υψηλών προδιαγραφών και διαφημιστικών πανώ για τη Λέσχη.


Τολμούμε λοιπόν φέτος να θέσουμε ένα νέο στόχο : την απόκτηση video-projector έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να προβάλλουμε αξιόλογες ταινίες που δεν διατίθενται σε συμβατικές κόπιες. Πρόκειται για ταινίες νέων δημιουργών ή παλαιότερες κλασσικές ταινίες, ακόμη και δημιουργίες ερασιτεχνικών film που σχετίζονται με το νησί μας. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τη δημιουργία μικρών documenter από μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στο Γαύριο και το Κόρθι, στα πλαίσια προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με θέμα «Τουρισμός και Τοπία», ταινιάκια τα οποία θα θέλαμε να προβάλλουμε προσεχώς στο Ανδριακό κοινό. Υπήρξε ακόμη και η σκέψη να πραγματοποιηθεί από τον Θοδωρή Μπαφαλούκο, γνωστό Ανδριώτη δημιουργό, το γύρισμα μικρών ταινιών με νέα της Άνδρου, κάτι σαν τα ‘επίκαιρα’ που προβάλλονταν στους παλαιούς κινηματογράφους.
Η απόκτηση του εξοπλισμού αυτού θα επιτρέψει στη Λέσχη να προβάλλει αξιόλογες ταινίες και αφιερώματα που δυστυχώς δεν είναι δυνατό να προβληθούν με τον συμβατικό εξοπλισμό που διαθέτουμε.
Η δαπάνη που απαιτείται για επαγγελματικό εξοπλισμό που να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του Δημοτικού Κινηματοθεάτρου Χώρας ανέρχεται περίπου στις 10.000€.
Αριθμός λογαριασμού :ALPHA BANK 622-00-2002-001710
Παρακαλούμε τον καθένα σας να συμβάλλει στην προσπάθεια μας αυτή έστω και με ένα συμβολικό ποσό.
Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή μας και σας περιμένουμε στις προβολές μας

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

Το λιμάνι της φαντασίας



Ένας μώλος σκέτος, το φανάρι στην άκρη, κάτι κτίρια παρατημένα του λιμενικού ταμείου, που ρίχνει τα λεφτά του πάντα αλλού , και πιο πέρα η ΔΕΗ .Αυτό είναι το λιμάνι της χώρας πολυμελετημένο και με τις απαραίτητες παρουσίες στα προεκλογικά φυλλάδια. Τον περισσότερο καιρό είναι άδειο μόνο με κάτι μικρά σκάφη για βόλτα και ψάρεμα. Πολυπόθητο ποστάλι έχει κάτι χρόνια να πιάσει , μόνο ανήμερα της θεοσκεπάστου έπιασε το Super Ferry δυό τρείς χρονιές αλλά μαζί με την απόσταση, το ξεμούχτισμα των αρχών στο πλοίο ήταν ασύμφορο και η εταιρεία το κόψε και αυτό.
Όταν αρχίζει ν’ ανοίγει ο καιρός αρχίζουν να πηγαινοέρχονται τα κότερα γνωστών και μη και κατακαλόκαιρο είναι όλα παρατεταγμένα το ένα δίπλα στ’ άλλο.


Τούτη τη φορά όμως ,αρχές Ιουλίου ήρθε ένα θεόρατο, πολυώροφο, σκούρο μπλέ και αρχίσαμε ν’ αναρωτιόμαστε για τους επιβάτες : ο ένας έλεγε ότι ήταν ο ρωσοεβραίος μεγιστάνας που ήρθε να προσκυνήσει στο κάστρο της ορθοδοξίας του και μετά να επενδύσει, ο άλλος ότι ήρθε ο δικός μας με το καινούργιο της καινούργιας του ,ο άλλος ότι μέσα είχε αμερικάνους μεγαλοεπιχειρηματίες που χάραζαν το όραμα του νέου υποφηφίου που εκείνο τον καιρό περιόδευε στην ευρώπη και τέλος ότι είναι μέσα μεγάλοι και τρανοί αλλά από την Αυστραλία τούτη τη φορά που ψάχνουν για φιλέτα να ρίξουν τα λεφτά τους.
Τελικά δεν μάθαμε ποιος ήταν μέσα και τι ήθελε, αλλά την άλλη μέρα όταν έστριψε να φύγει έτσι μεγάλο που ήταν έκρυψε για λίγο την ασχήμια του λιμανιού, μόνο η μπίγα φαινότανε που θολώνει συνέχεια τα νερά και δεν λέει να φύγει.